اجتناب ناپذیر

یه جوری تو این ٦-٧ ساعت بدبختی و فلاکت کشیدم که به جِد میتونم بگم زندگی خوابگاهی بلایی رو سرت میاره که دیگه هیچی واسه ترس و واسه از دست دادن نداشته باشی! یه مجموعه کامل بدبختی در اختیارته که تا هرجا دلت بخواد بزرگت میکنه و خسته! از همین ماجرای سفر تنهایی امروزم از بابل به شهرمون! عوض کردن سه تا ماشین، عوضی بازیای ملت وقتی میبینن کم سنی! ترس از بی امنیتی و نگاهای مضحک مردم! من از تموم این ماجراها که این فقط یه قسمتی از یه کدوم از سفراس میتونم ساعت‌ها برات حرف بزنم و بگم اما چه فایده؟ زندگی همینه! و اینو با تموم حرص و خستگی و نفرتی که این اجتناب ناپذیری برام میاره مینویسم. زندگی ه م‌ی ن ه! چه بخوای و چه نخوای.